Witam wszystkich odwiedzających! Tego bloga stworzyłam dzięki połączeniu mojej wieloletniej pasji do historii II Wojny Światowej, historii Warszawy, szczególnie Powstania Warszawskiego i starej architektury budynków warszawskich, z pomysłem pewnej wyjątkowej osoby, której bardzo dziękuję za motywujące zaangażowanie w moje przedsięwzięcie :) Cofnijmy się zatem o kilkadziesiąt lat wstecz a później sprawdźmy, co nam jeszcze z tamtych czasów pozostało do dzisiaj...
- Justyna
- Pasja. ,,To przychodzi nagle. Widzisz coś po raz pierwszy i od razu wiesz, że znalazłeś swoje ZAINTERESOWANIE. Jakby ktoś przekręcił klucz w zamku. Albo po raz pierwszy zakochał się..."
Archiwum bloga
-
►
2015
(13)
- ► października (1)
-
►
2014
(15)
- ► października (1)
-
►
2013
(30)
- ► października (2)
czwartek, 21 czerwca 2012
Książki, które polecam
Dzisiaj chciałabym polecić kilka wspaniałych książek, które naprawdę warto przeczytać. Za najbardziej wartościowe uważam dzienniki i pamiętniki z okupacji i Powstania Warszawskiego, jest jednak sporo innych wspaniałych publikacji.
Przepiękna, przepiękna książka - pamiętnik Sabiny Sebyłowej. Mieszkała na warszawskiej Pradze przy ulicy Brzeskiej wraz z synkiem, mężem - poetą, opiekowała się starymi rodzicami. Mąż idzie na wojnę. W okresie okupacji niemieckiej i Powstania Warszawskiego Pani Sabina przeżywa szereg ciekawych, jak również strasznych sytuacji, które opowiada w przepiękny, szczegółowy sposób i wzrusza czytelnika do głębi. Polecam ten pamiętnik najbardziej, czytałam go już chyba 7 razy i na pewno jeszcze do niego wrócę. Rarytas dla miłośników Pragi - pokazana jest ona bowiem w bardzo wyrazisty sposób - czytając, wszystko doskonale można sobie wyobrazić.
Pan Tomasz Szarota to wspaniały specjalista, historyk. Książkę tę napisał w tak świetny sposób, dzieląc ją na działy takie jak moda, gastronomia itp., dodając wspomnienia osób, które przeżyły okupację w Warszawie, że ciężko odczuć, iż jest to praca naukowa. Odpowiednio dobrane fotografie dopełniają idealnie całości. Polecam.
,,Publikacja poświęcona losom warszawskich kamienic: eklektycznych, secesyjnych i modernistycznych – przez ostatnich kilkadziesiąt lat najbardziej niedocenianym zabytkom miasta. Te, które przetrwały bombardowania 1939 roku, radzieckie naloty podczas niemieckiej okupacji, Powstanie Warszawskie, systematyczne podpalanie i wyburzanie przez Niemców po powstaniu, po wojnie musiały jeszcze stawić czoła nowemu systemowi. Eklektyzm i secesję uznano wówczas za „kierunki wsteczne”, a kamienice odebrano właścicielom, skazując je tym samym na wieloletnią dewastację. O historii kamienic opowiadają odnalezieni przez Magdalenę Stopę mieszkańcy, najstarsi z nich często sięgający pamięcią do lat 30. Z tych powieści wyłania się obraz ostatnich stu lat dziejów miasta oraz powikłane losy warszawiaków. Wysmakowane fotografie Jana Brykczyńskiego uzupełnione są o - często publikowane po raz pierwszy - zdjęcia archiwalne."
Rzadko kto ma taki talent pisarski do przekazania naszej wyobraźni tak wielu precyzyjnych informacji jak Sabina Dłużniewska. Skromna pielęgniarka z warszawskiego Grochowa przeżywa wrzesień 1939 pracując w szpitalu, organizując chorym pomoc, a w końcu oblężenie szpitala i masakryczne przeżycia związane z jego likwidacją. Następnie opisuje swoje życie prywatne i zawodowe po kapitulacji, całą okupację i Powstanie Warszawskie. lektura raczej ciężka, ale naprawdę warta przeczytania. Czyta się ją tak, jakby się tam było....
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz