Drewniak Burkego na Kawęczyńskiej.

Witajcie!

Cudny relikt warszawskiej Pragi przy ul. Kawęczyńskiej 26, datowany na około 1890 rok - Drewniak Burkego, zachwyca i przyciąga przechodnia jak magnes. 

Kunszt lokalnych rzemieślników, którzy budowali ten drewniaczek widać nie tylko w ozdobnych gzymsach, obramowaniach okien czy innych detalach, ale również w trwałości tego drewnianego budynku, który przetrwał zabory i obydwie wojny, a także okres PRL. Nic, tylko podziwiać.

TABLICA PAMIĄTKOWA - HALA MIROWSKA

Witajcie!

   Robiąc zakupy ,,pod Halą" warto przystanąć na chwilkę pod tablicą pamiątkową umieszczoną na elewacji tego budynku, upamiętniającą Polaków rozstrzelanych tam w dniach 7-8 sierpnia 1944 roku. 

  Hale Mirowskie, do 1944 roku największe obiekty handlowe w Warszawie, mają swoją historię. Budowane w latach 1899-1902 stanowią do dziś wspaniały zabytek dla Warszawy. Jednak podczas Powstania Warszawskiego podpalone przez Niemców Hale spłonęły od środka. Mimo tego, mury się ostały a do dziś można nawet zobaczyć tu i ówdzie ślady po strzałach.

źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Hale_Mirowskie_w_Warszawie


    Dziś natomiast chciałabym się skupić nie tyle na samym budynku Hali Mirowskiej,co na pamiątkowej tablicy Tchorka, którą widzimy na elewacji. Każdemu, kto wchodzi na teren targowy zachodniej Hali rzuca się w oczy i przypomina, co działo się tu dawniej. W dniach 7 i 8 sierpnia 1944 roku hitlerowcy rozstrzelali tu 510 Polaków... Przystańmy tam na chwilkę i podarujmy tym niewinnie zmarłym minutę zadumy.

  Cześć Ich pamięci!

Pałacyk Rektorski, czyli Koszykowa 80 róg Chałubińskiego.

Witam serdecznie na kolejnej odsłonie mojego bloga :)

Przechodząc ul. Koszykową ciężko nie zawiesić choćby na kilka sekund oka na prawdziwym arcydziele architektonicznym ubiegłego wieku. Tutaj bowiem, na rogu ul. Chałubińskiego, czeka na nas prawdziwa perełka. Mam na myśli Pałacyk Rektorski, czyli dawną kuchnię Bratniej Pomocy Studentów Politechniki Warszawskiej. Obecnie mieści się tutaj Centrum Informacyjne Politechniki Warszawskiej oraz siedziba Chóru Politechniki Warszawskiej, do którego miałam swojego czasu przyjemność należeć :-)

 Budynek został wzniesiony w 1914 roku według projektu Franciszka Krzywdy-Polkowskiego. W 1920 roku obiekt został przekazany Politechnice Warszawskiej przez Zarząd Miejski. Przepiękna fasada z motywem m.in. owoców, pełni niezwykle dekoracyjną funkcję. Elegancja tkwi w szczegółach...

źródło: https://www.geocaching.com/geocache/GC53ZXK_palacyk-rektorski?guid=5e53d0f2-787b-47f3-a5a7-3514051321d8

Nowości - czyli moje dwie zdobycze

Witam serdecznie moich Czytelników :-) 

  Uwielbiam nowości wydawnicze dotyczące okresu II Wojny Światowej nie mniej, niż starocie z lat świeżo powojennych, w których jeszcze ,,na gorąco" spisywano pamiętniki. Ale dzisiaj właśnie o nowościach.

  Ponieważ będę miała przez kilka dni troszkę więcej czasu, udałam się na ,,łowy". W osiedlowej bibliotece udało mi się (dosłownie - udało) wypożyczyć dwie książki, które spotkały się z taką poczytnością, że miałam wielkie szczęście trafić na nie zupełnie przypadkowo, w okresie pomiędzy kolejnymi wypożyczeniami. Jak wiadomo - przypadków nie ma :-) dlatego dzisiaj podzielę się z Wami tytułami i opisami tych pozycji, byście i Wy mogli sprawdzić, co ciekawego te tomy zawierają, gdyż są pełne ciekawych i wzruszających opowiadań osób, które przeżyły Holocaust. 

,,Pamięć jest naszym domem" Suzanna Eibuszyc

To wzruszająca historia opowiedziana głosem dwóch kobiet – matki i córki. Wspomnienia Romy Talasiewicz-Eibuszyc, polskiej Żydówki żyjącej w okresie Holocaustu, które przetłumaczyła jej córka – Suzanna, dodając do tego swoje komentarze, ukazują dramatyczne czasy z perspektywy zwykłej kobiety. Bieda, cierpienie, wszechotaczająca śmierć koegzystuje tu z wyobrażeniami, marzeniami młodej dziewczyny, która, o czym często zapomina się we współczesnych podaniach dotyczących II Wojny Światowej, okazuje się przypominać zwyczajną nastolatkę.

 źródło: http://www.kulturatka.pl/2016/08/17/o-traumie-przekazywanej-genetycznie-pamiec-jest-naszym-domem-suzanny-eibuszyc-recenzja/





,,Bunkier" Chaim Icel Goldstein

 Trwanie siedmiorga "robinsonów" w zasypanej piwnicy wśród ruin pustej popowstaniowej Warszawy. Momenty szczególnego zagrożenia: ludzkie głosy dochodzące z kanałów; pierwszy śnieg, odcinający drogi ku pożywieniu. Wola przetrwania, która z tej małej społeczności czyni wspólnotę gotową do walki z poczuciem beznadziejności, daje szansę wyzwolenia, wbrew nieustannemu zagrożeniu śmiercią.
Sześciu mężczyzn i kobieta - mierzą się z własną naturą w ekstremalnych warunkach. Dzięki determinacji, ale też wrażliwości, wszystkim udaje się dotrwać do momentu ocalenia.

 źródło: http://ksiegarnia.pwn.pl/Bunkier,68707790,p.html



 Zabieram się do czytania :) A Wy, czytaliście już te wspaniałe zapowiadające się książki? 

Pozdrawiam!